مدح و ولادت امام عسکری علیه‌السلام
بـاز دل شکـسـتـه ام نـوای دیـگـر آورد پردۀ بهتری زند، نغمۀ خوش تر آورد مـعــانی کــلام را ز طـبع من بـر آورد مگر ثنای عسکری حجـت داور آورد که آگه از مقام او، کسی به جز اله نیست نسیم درک و عقل را در این حریم راه نیست عبد خدا که داده حق، خدایی از عبادتش بسته شده به طوق جان سلسلۀ ارادتش رام شده وحـوش هم، به درگه سیادتش حقیقت غدیر خم، جلوه گر از ولادتش ولادتـش به هـشـتــم ربـیـع ثــانی آمـده جهان پیر را از این مژده، جوانی آمده به سامرا نظر کن و جلوۀ ذوالکرام بین قِران مهر وماه را در این خجسته شام بین باب امام عـصر را فراز دست مام بین دهـــم امـام را بر یــازدهــم امــام بیـن چـشم علی مـنور از جـمال ماه پاره اش فاطمه کو؟ که بنگرد، بر حسن دوباره اش نور ولایتش به رخ ردای خلقتش به بر لوای عصمتش به کف تاج شفاعتش به سر برهمه هستی اش نظر درهمه عالمش گذر امام هادی اش پدر حضرت مهدی اش پسر خـلایـقــنـد چـاکـرش ملائکند عسکرش هیچ کسی نمی رود به نا امیدی از درش |